Weer contact met mijn ouders

Een paar jaar geleden schreef ik het blog breken met je ouders. Inmiddels heb ik weer contact met mijn ouders. In dit blog wil ik je daar graag meer over vertellen.

Op dit stukje internet deel ik graag met anderen, mensen die ik vaak niet persoonlijk ken, de dingen die mij bezighouden in het dagelijkse leven. Dat betekent ook dat je als bezoeker maar één kant van het verhaal leert kennen en dat je alleen mijn visie ziet op het gebeuren. Daarnaast zal ik hier niet het achterste van mijn tong laten zien, omdat ik in mijn leven nou eenmaal te maken heb met andere mensen.

 

Breken met je ouders

Het blog Breken met je ouders is zo’n blog. Hierin vertel ik mijn kant van een verhaal, mijn waarheid. Verdrietig genoeg is het ook nog eens een veelgelezen blog, wat betekent dat ik niet de enige ben die worstelde met de ouderlijke relatie. Hoe dan ook, het is een vrij persoonlijk verhaal en mijn vader was er wel verdrietig over dat ik het online had gezet. Hij was bang dat hij er in negatieve zin op aangekeken zou worden.

Toch heb ik ervoor gekozen om het blog zelf te laten staan. Dat was toen en als er dingen veranderen, of dit nu positief of negatief is, schrijf ik er weer een nieuw blog over. Door de berichten aan elkaar te linken, hoop ik je als bezoeker mee te nemen bij dit herstelproces. Misschien heb je er zelfs wel wat aan. Maar goed, het was lange tijd stil rondom dit onderwerp, maar dat betekende niet dat er in de tussentijd niks gebeurd is. In tegendeel zelfs!

 

Systeemtherapie

Want ondanks dat ik toen de keuze maakte om de deur voor mijn ouders even dicht te doen, betekende dat niet dat ik geen moeite wilde doen om onze relatie te verbeteren. Om te beginnen koos ik er zelf voor om met een psycholoog te praten. Ik vond dat op dat moment echt een cadeautje voor mezelf. Daarna koos ik, nou ja, kozen we gezamenlijk voor systeemtherapie, eerst met mijn vader en op dit moment ben ik met mijn moeder in gesprek. Deze gesprekken waren echt niet altijd leuk, maar wel heel erg nodig. En het was ook fijn om te ervaren dat we allemaal wel een goede relatie wilden hebben, maar dat we af en toe gewoon niet goed wisten hoe we dat aan moesten pakken.

Wat in de relatie met mijn ouders ook helpend is, is dat ik nu zelf ook de diagnose ADHD heb gekregen. Mijn medicijnen zorgen ervoor dat ik een stuk minder fel reageer dan eerst. Het klinkt een beetje gek, maar mijn vader vindt het oprecht een feestje. Het verklaarde voor hem ook een hoop. Nou ja, het verklaarde voor ons allemaal een hoop eigenlijk.

Mijn moeder en ik zijn nu zo’n half jaar bezig met systeemtherapie en dat loopt nu ook langzaam maar zeker ten einde. Wat ik trouwens wel leuk vind om te vertellen is dat we die gesprekken in verband met de afstand digitaal voeren. Ik had daar eerst niet zoveel vertrouwen in, omdat ik van mening was dat een gesprek met een psycholoog het beste live gevoerd kon worden. Maar dat bleek gelukkig een onterechte aanname te zijn.

Aankomende week gaan we voor het eerst sinds een paar jaar weer bij mijn moeder op bezoek. Ik ben benieuwd hoe dat gaat!

 

Uitgelichte afbeelding: 123rf.com