ADHD en medicatie, het is voor veel ouders vaak een heet hangijzer wanneer hun kind de diagnose ADHD heeft gekregen. In dit blog wil ik graag mijn mening over dit, voor velen, gevoelige onderwerp met je delen.
In het blog Achter de schermen februari 2022 vertelde ik dat de helft van ons gezin inmiddels de diagnose ADHD heeft. Hoewel er ook sprake is van kenmerken van autisme, wil ik me nu vooral even richten op de behandeling van ADHD.
Diagnose ADHD
Regelmatig hoor je dat de diagnose ADHD te snel en te makkelijk gegeven wordt. Dat wanneer een kind even een paar keer druk is, de ouders of leerkrachten dat niet trekken en er dan dus maar een pilletje in het kind gestopt wordt. Mijn persoonlijke ervaring is anders dan het beeld wat ik hierboven geschetst heb. Ik heb het in dit blog over onze diagnoses die door een psychiater door middel van psychiatrisch onderzoek zijn vastgesteld.
Laat ik voorop stellen dat je je kind niet voor de lol door de malle molen laat halen, zodat je er maar een stempeltje op kan laten plakken. Er gaat al een behoorlijk traject aan vooraf voordat je überhaupt overweegt om de stap te zetten naar deskundige hulp.
Actief, impulsief en prikkels
Onze jongste zoon was in mijn buik al enorm actief. En al snel na de geboorte werd duidelijk dat hij enorm prikkelgevoelig is. Daarnaast was hij ook enorm impulsief. Snel in zijn motorische ontwikkeling. Had hij enorme last van FOMO (fear of missing out, red.). Op vakantie gaan was (en is het eigenlijk nog wel, al wordt het beter) een behoorlijke uitdaging. Het zijn allemaal extra prikkels die verwerkt moeten worden en daar heeft hij nou eenmaal moeite mee.
Toen hij ruim 2 jaar was begon hij op de peuterspeelzaal. Aangezien hij watervlug was (en nog altijd is) en nergens bang voor is, werd hij goed in de gaten gehouden. In combinatie met de impulsiviteit leidde het wel eens tot vervelende situaties. Op zich ging het functioneren in de groep verder wel goed.
Impulsief en fysiek
Dat veranderde in de kleuterklas. Oudere kinderen daagden hem uit en steeds vaker werd hij (te) fysiek. En aangezien hij ook nog eens in alle opzichten beresterk is, maakte dat best wel indruk. Op het moment dat zijn impulsiviteit er echt voor zorgde dat hij steeds vaker ‘zomaar’ iemand pijn deed, was voor mij de maat vol. Ik besloot naar de huisarts te gaan om een verwijsbrief aan te vragen voor psychiatrisch onderzoek. Niet alleen wij, ook onze zoon had hulp nodig.
ADHD en medicatie?
Net na de zomervakantie kregen we dan de uitslag, die voor ons weinig verrassend was: ADHD. En toen moesten man en ik bij onszelf te rade gaan: wilden we dat hij zou starten met medicatie, of keken we het nog even aan? We waren het hier gelukkig unaniem over eens. Vooral het feit dat onze zoon steeds vaker in de problemen kwam door zijn impulsiviteit en daardoor fysiek werd met klasgenoten, gaf voor ons de doorslag. Dit gedrag moest echt stoppen, en als daarvoor medicijnen nodig waren, dan was dat maar zo. Want als het op deze voet verder zou gaan dan zou hij geen vriendjes meer overhouden en misschien zelfs wel naar een andere school moeten.
Hoewel ik het toch een moeilijke beslissing vond, is het de beste beslissing die we genomen hebben. Zijn gedrag is namelijk voor 90% verbeterd. Meer zelfs dan we voor mogelijk hadden gehouden! Vooral op de vrije momenten is de verbetering duidelijk te zien (en ook de verslechtering wanneer hij om welke reden dan ook minder lekker in zijn vel zit…).
Voordelen van medicatie
Toen niet veel later bleek dat er ook bij mij sprake is van ADHD, kreeg ook ik de vraag of ik medicijnen wilde proberen of juist niet. Wat vond ik dit spannend zeg! Maar ook ik ben begonnen met medicijnen. Inmiddels zit ik op de maximale dosering en, serieus, ik heb me al een paar keer afgevraagd hoe ik mijn hele leven heb gedaan zonder? Waar ik voorheen als een achtbaan door het leven ging, ervaar ik nu veel meer rust. Eerst denken, dan doen, gaat ook mij nu veel beter af.
Mijn ouders waren op zich best wel verrast dat ik de diagnose ADHD kreeg, maar met name mijn vader ziet een enorm verschil nu ik medicijnen gebruik. Als er iets gezegd wordt wat me niet bevalt, vreet ik mensen niet meteen op… Daarbij heb ik nu ook nog eens een veel beter overzicht van de zaken die gedaan/geregeld moeten worden. Dat scheelt ook enorm veel stress moet ik zeggen. Het grootste voordeel vind ik nog wel dat ik niet meer steeds het gevoel heb dat het elk moment in mijn rug kan schieten en dat mijn kaken niet meer de hele dag op elkaar geklemd zitten. Ben je benieuwd naar wat de diagnose met me deed? Lees dan ook eens het blog: Diagnose ADHD als volwassene.
Het gaat om de toekomst van je kind
Nu ik persoonlijk de voordelen van de ADHD-medicijnen ervaar snap ik eigenlijk niet zo goed waarom mensen er zo op tegen kunnen zijn. Wanneer je uiteindelijk de stap neemt om je kind te laten onderzoeken naar waar bepaald gedrag vandaan komt, en daar dan de officiële diagnose ADHD uitkomt, is het toch fijn dat er iets is waar je je kind redelijk eenvoudig mee kan ondersteunen.
Had ik als kind de diagnose ADHD al gekregen en medicatie had gekregen ter ondersteuning, dan had ik daar heel veel voordeel van gehad. Dan had ik minder ruzie gehad met andere kinderen, werd ik misschien niet gepest, dan had ik mijn havo/vwo wellicht af kunnen maken in plaats van af te zakken naar de mavo, dan had ik de verpleegkunde-opleiding waarschijnlijk afgerond. En zo kan ik nog wel even doorgaan.
Mocht je als ouder op dit moment voor de beslissing staan om je kind al dan niet medicijnen te geven, bedenk dan dat het om jouw kind gaat en niet om jou. Jouw hersenen werken anders, waardoor het misschien heel verkeerd voelt om je kind medicijnen te geven. Maar bedenk dat jouw kind door de medicatie waarschijnlijk met veel minder hobbels door het leven kan gaan.
Vond je dit artikel leuk om te lezen en wil je in de toekomst niks missen? Volg me dan ook op social media: Facebook, Twitter of Pinterest.
Uitgelichte afbeelding: 123rf.com
what do you think?